Psygmorchis pusilla

(Linneaus) Dodson & Dressler 1972
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Psygmorchis pusilla

Synonim: Epidendrum pusillum Linneaus, Oncidium gnomus Kränzlin, Oncidium iridifolium Humboldt, Bonpland, i Kunth, Oncidium oberonia Schlechter, Oncidium pusillum (Linnaeus) Rchb. f., Oncidium titania Schlechter.

Występowanie:

Rejon występowania rozciąga się od Meksyku w kierunku południowym, przez całą Amerykę Środkową i wyspy karaibskie, a dalej Kolumbię, Ekwador, Peru, Boliwię, Brazylię, Wenezuelę i obie Gujany w  Ameryce Południowej. Rośliny rosną na drzewach i krzewach, w gorących, wilgotnych lasach na wysokości poniżej 800 m. Można je często znaleźć na krzakach rosnących na pastwiskach, jak również na plantacjach na krzewach kawowych i drzewach cytrusowych. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 42°C i 6°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% pod koniec zimy do ponad 80% latem i jesienią.
Opady od 46 mm w lutym do 284 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,8/14,6°C w lutym do 30,8/21,7°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: cały rok.

Uwagi różne:

W naturze rośliny te mogą kwitnąć w ciągu całego roku, ale najbardziej intensywne kwitnienie przypada wiosną. Hodowcy zanotowali, że trudno uprawiać te rośliny dłużej niż kilka lat, co może sugerować że nie są one długowieczne, nawet w ich siedlisku naturalnym. Pridgeon (1993) zaobserwował, że zwykle rośliny te w swoim środowisku naturalnym żyją około 5-8 lat.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Niewielki epifit o wachlarzowatym kształcie dorastający do 4-8 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Przyrosty pojawiają się na krótkich kłączach.

Liście:

Kilka. Bardzo równo rozłożone, złożone wpół liście nachodzą na siebie u podstawy. Mają 8 cm długości, 1,5 cm szerokości, są sierpowate lub mieczowate, wyprostowane i rozłożyste, rozkładające się na kształt symetrycznego wachlarza. Płaskie, mięsiste liście są zwykle żółtawo-zielone, mają błyszczącą powierzchnię i ostro zakonczone końce.

Kwiatostan:

Ma około 5 cm długości. Kwiatostany są zwykle tej samej długości lub nieco dłuższe niż liście. Kilka wyprostowanych lub łukowato wygiętych łodyg kwiatowych wyrasta z  kątów liściowych wachlarza. Najczęściej mają one kilka dwudzielnych przylistków zgromadzonych w pobliżu wierzchołka.  

Kwiaty:

2-3 na każdym kwiatostanie. Kwiaty na każdym kwiatostanie pojawiają się sukcesywnie, ale każdy wachlarzyk liściowy wytwarza kilka kwiatostanów, w związku z czym kwiaty mogą się pojawić jednocześnie na nich wszystkich. Średnica kwiatów wynosi 2,5 cm, czyli są bardzo duże w porównaniu z wielkością rośliny. Kwiaty są największe w obrębie całego rodzaju. Każdy kwiat przylega do wysmukłej, szypułkowatej zalążni o długości ok. 0,7 cm. Żółte kwiaty nakrapiane są czerwonawo-brązowymi plamkami na podstawie płatków wewnętrznych okółka oraz na i wokoło krążka warżki. Prętosłup jest zielonkawo-żółty z żółtawo-białymi skrzydełkami. Grzbietowy płatek okółka zewnętrznego ma 0,4-0,6 cm długości i 0,2-0,3 cm szerokości i jest rozłożysty, jajowaty, dochodzący do eliptycznego. Jest zaokrąglony na wierzchołku, wyraźnie zagięty i skierowany do przodu, tworząc rodzaj kaptura ponad prętosłupem. Niewielkie płatki zewnętrzne mają 0,4-0,55 cm długości i 0,1-0,15 cm szerokości, są ostro zakończone i na zewnątrz mają wyraźny nerw. Wznoszą się one pod ostrym kątem w stosunku do osi pionowej kwiatu. Przylegają ciasno do spodniej strony szeroko rozłożonej warżki i są przez nią zupełnie zakryte. Szeroko rozwarte płatki okółka wewnętrznego mają długość 0,5-1,0 cm i szerokość 0,3-0,5 cm. Są one podłużno-eliptyczne lub szeroko-eliptyczne i zaokrąglone na wierzchołku z pofalowanymi krawędziami. Trzyklapowa warżka z szeroko rozrośniętą częścią środkową ma 1,0-2,3 cm długości i 1,1-2,8 cm szerokości. Warżka ma kształt przypominający szerokie skrzypce z szeroko rozłożonymi bocznymi płatkami, które mają 0,3-0,6 cm długości. Są one wąskie u podstawy, ale rozszerzają się w kierunku szeroko zaokrąglonego, nieco pofalowanego czubka, osiągając 0,4-0,75 cm. Duży, szeroko rozłożony środkowy płatek warżki jest wyraźnie 4-klapowy z pofalowanymi brzegami. Centralna część warżki zwęża się, powodując powstanie krótkiego szerokiego języczka. Krążek, który znajduje się u podstawy warżki i rozciąga się aż do języczka, składa się z prawie kwadratowej płytki, która zakończona jest szerszą, zaokrągloną płytką z krótkim środkowym grzebieniem i pofalowanymi brzegami. Krótki, gruby prętosłup ma długość 0,3-0,4 cm, a na każdej stronie jego czubka znajduje się szeroko zaokrąglone, nieregularnie zębate skrzydełko.

Tłumaczenie: Sandra Wawrzyniak


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 30-31°C, nocy 21-22°C, co daje różnicę dobową 8-10°C.

Światło:

20000-30000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez cały rok, z 1-2 miesięcznym nieco bardziej suchym okresem późną zimą. Uprawiane rośliny w fazie aktywnego wzrostu należy często podlewać, ale trzeba zastosować doskonały drenaż i nigdy nie dopuścić do sytuacji, w której podłoże wokół korzeni stanie się zbite lub rozmoknięte. Gdy późną jesienią nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu.

Podłoże:

Ponieważ te rośliny rosną w naturze epifitycznie na gałęziach, nie będą dobrze rosły, jeśli podłoże wokół korzeni będzie namoknięte. W związku z tym najlepiej uprawiać je zamontowane na niewielkich kawałkach kory lub korka. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, w lecie codziennego podlewania; a w przypadku upałów nawet kilkakrotnego.  W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas szczególnie suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne zamgławianie w ciągu dnia. Jeśli roślinom rosnącym na korku nie można zapewnić wystarczającej wilgotności, można zastosować niewielkie doniczki lub koszyki z bardzo dobrym drenażem. Podłoże powinno być gruboziarniste i przepuszczalne, aby umożliwić korzeniom szybkie wysychanie po podlaniu. Jako że rośliny te nie tolerują zleżałego podłoża wokół korzeni, należy wymieniać substrat zanim zacznie się on na dobre rozkładać. Najlepiej to zrobić, kiedy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu.

Wilgotność powietrza:

Około 75-80% przez większość roku, przez 2-3 zimowe miesiące i wczesną wiosną spada do około 65-70%.

Okres spoczynku:

W zimie średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, nocą 15-16°C, z amplitudą dobową 12-13°C. W siedlisku naturalnym opady deszczu zmniejszają się mniej więcej na miesiąc późną zimą. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych warunkach krótkiego dnia, typowych dla wyższych szerokości geograficznych. Należy pozwolić roślinom nieco przeschnąć pomiędzy podlewaniami, ale nigdy nie powinny pozostawać przez długi czas suche. Jeśli ograniczamy podlewanie, nawożenie również powinno być ograniczone lub nawet wstrzymane.